بازخورد به اظهارات آرمانشهری فیشمن

اظهارات فیشمن (1977) (Fishman (1977)) در مقایسه افکار اتوپیایی (utopian) سه محقق برجسته (ابنزر هاوارد، فرانک لوید رایت، لوکوربوزیه) (Ebnezer Howard, Frank Lloyd Wright, Le Corbusier) به نظر من می تواند درک خوانندگان از تفکر سیستمی در مطالعات شهری را عمیق تر کند.

او نشان داد که این سه دانشمند نابغه شهری با سوابق و تجربیات متفاوت، آثار خود را به طور ناخواسته در یک طرح جامع مشابه توسعه دادند. اگرچه آنها مستقل از یکدیگر کار می کردند، اما آثارشان شباهت هایی داشت. تکیه آنها به تلاش های خود به تنهایی بدون نیاز به همکاری با سایر رشته های تخصصی، رویکرد زمینه گرایانه آنها را به مسائل شهری آشکار کرد. این سه نفر را می‌توان از پیشگامان تفکر سیستمی در برنامه‌ریزی شهری دانست، زیرا در طراحی‌های شهری خود به همه حوزه‌های کالبدی و اجتماعی شهر و نیز انسان‌دوستی توجه داشتند. این مدینه فاضله ها آنقدر خوب فرموله شده بودند که بعد از سال ها می توانیم راه حل های مفید آنها را ببینیم. این امر به طور ضمنی در مطالعه جاکوبز (1989) (Jacobs) در نظر گرفته شد که طراحی یکپارچه تئوری شده آنها می تواند به حل بسیاری از مشکلات شهری کمک کند. من فکر می کنم آثار آنها بر اساس اصول رشته ای است که بعدها بوم شناسی انسانی نام گرفت.

این راه‌حل آن‌ها ایجاد یک شهر ایده‌آل بر اساس روابط متقابل بین انسان‌ها و محیط‌شان با دیدگاهی غیرمرکز (decentrist) بود. به هم پیوستگی مسائل شهری توسط یک رشته تخصصی قابل بررسی نیست. روابط متقابل شامل تخیل و شهود عمومی قوی مبتنی بر زمینه گرایی و مطالعات چند رشته ای (multidisciplinary) است. این چیزی است که آنها در آثار خود در زمانی یافتند که دیدگاه های مدرنیسم غالب بر تخصص، تمرکز و تجربه گرایی تأکید داشتند. بنابراین، فکر می‌کنم در حال حاضر نیازمند رویکرد چند رشته‌ای به مشکلات شهری مبتنی بر تفکر سیستمی و دیدگاه‌های عام‌گرایانه هستیم تا همه جنبه‌های مرتبط با هم در نظر گرفته شود.
باغ شهر (Garden City) که توسط هاوارد (Howard) در جنبشی رادیکال برای نظم بخشیدن (re-order) به ساختار شهری در همه بخش ها ابداع شد، امروزه در بسیاری از شهرهای جهان قابل مشاهده است. تحقق طرح های نظری در مناطق واقعی شهری ثابت کرد که بهتر از سایر نظریه ها می توانند مشکلات شهری را حل کنند. با اظهارات جیکوبز در مورد اجرای آرمان شهر در واقعیت، معتقدم که نظریه های غیر شایستگی به مرور زمان از بین خواهند رفت و دیدگاه های مفید در واقعیت برجسته خواهند شد. ضمناً با مثال North End فکر می‌کنم تئوری‌های مفیدی در بین شهرسازان و دستگاه‌های اجرایی برای اجرا برای حل مشکلات راه پیدا کند.
به عنوان یک بیانیه پایانی، فکر می‌کنم اکنون می‌توانیم از تفکر سیستمی برای به‌روزرسانی دیدگاه‌های اتوپیایی با شهرهای هوشمند دنیای امروز استفاده کنیم تا بالاترین عملکرد را در برنامه‌ریزی شهری پایدار و سیاست‌گذاری شهری به دست آوریم.

نظام محله

پاییز 1403