متن PDF شناسایی پهنه های سیلگیر جهت ارتقا تاب آوری در سکونتگاه ها در چارچوب سند 2030
شناسایی پهنه های سیلگیر با کدنویسی پایتون در ArcGIS جهت ارزیابی تاب آوری در سکونتگاه ها در چارچوب سند 2030، مطالعه موردی حوضه تالار و تجن
این مقاله با رویکرد حقوقی به سند 2030 به منظور ارتقای تاب آوری سکونتگاه های شهری و روستایی در برابر مخاطرات از جمله مخاطرات طبیعی، با استفاده از برنامه نویسی پایتون (arcpy) در سیستم اطلاعات جغرافیایی (برنامه ArcGIS) توانسته است آسیب پذیری سکونتگاه های شهری و روستایی را ارزیابی کند. نتیجه کد نویسی این مطالعه یک برنامه است که پهنه های سیلگیر را با حذف ناهمواری ها در اطراف سیلابدشت ها شناسایی و با استفاده از سایر معیارها پهنه بندی را بطور خودکار انجام می دهد. با دریافت این مقاله کد آن نیز قابل دریافت است. در محصول فایل PDF این مقاله کامل بهمراه Word (docx) همان مقاله قابل دانلود است.
نویسنده : محمدعلی نظام محله
دکتری ژئومورفولوژی از دانشگاه تهران، تهران، ایران
شماره تماس : 09108350107
ایمیل : mnezammahalleh@ut.ac.ir
چکیده
توسعه و گسترش نامناسب سکونتگاه های انسانی درنتیجه افزایش جمعیت و افزایش رخداد سیلاب در نتیجه تغییراقلیم می تواند در آینده خسارات زیادی را همچون گذشته بر جوامع انسانی تحمیل نماید. ضرورت مطالعه مخاطرات طبیعی که هرساله درحال افزایش هستند از اهداف توسعه پایدار جهت کاهش خسارات آن است، امری که تمامی کشورهای عضو سازمان ملل ملزم به تلاش برای دستیابی به آن تا سال 2030 هستند. هدف این مطالعه شناخت جوامع درمعرض خطر جهت بهبود تاب آوری سکونتگاه ها برای کاهش خسارات در حوضه های تالار و تجن است. در این مطالعه از داده های ارتفاعی، نقشه های توپوگرافی، آمارهای ایستگاه های هیدرومتری و جمعیتی استفاده شده است. این پژوهش ابزار و روشی جدید را بصورت اختلاف ارتفاع پهنه ها از بستر کانال در مناطق کوهستانی براساس دبی اوج سیل با روش فولر و کریگر در دور بازگشت های معین برای تعیین سکونتگاه های در معرض خطر معرفی کرده و صحت نتایج را با داده های واقعه سیل سال 1394 و نتایج TWI ارزیابی کرده است. خروجی روش پهنه سیلگیر و مدل TWI همراه با معیارهای شیب و فاصله تا رودخانه سه پهنه سیلگیر قطعی، احتمالی و بعید را مشخص کرده است. نتایج تلفیق معیارهای هزینه دسترسی با عضویت دهی تابع خطی فازی و عملگر مجموع فازی با توجه به خصوصیات جمعیتی، تاب آوری سکونتگاه‌های منطقه را مشخص کرده است. می توان نتیجه‌گیری نمود که روش پهنه های سیلگیر می تواند از کارایی مناسبی برای شناسایی سکونتگاه های در معرض خطر سیل برخوردار باشد. این مطالعه نشان داده است که حدود 30 درصد از سکونتگاه های منطقه در معرض خطر سیل هستند و اینکه سکونتگاه های کوهستانی نسبت به سکونتگاه های جلگه ای آسیب پذیرتر هستند. یافته های این پژوهش همچنین بیانگر این است که بهترین راه برای کاهش خسارات مخاطرات طبیعی در منطقه بهبود تاب آوری است.
کلیدواژه ها: پهنه های سیلگیر، تاب آوری، سکونتگاه، مدل TWI، حوضه های تالار و تجن
