بازخورد به دیدگاه اخلاق و قانون در برنامه ریزی شهری

گاهی بین رعایت قوانین و عمل به اخلاق ناسازگاری هایی (inconsistencies) وجود دارد. آئین نامه اخلاق و رفتار حرفه ای (AICP Code of Ethics and Professional Conduct) 2016، اصول آرمانی برنامه ریزی، قواعد رفتار، و همچنین برخی مقررات رویه ای را بیان می کند.

نقش حیاتی ارزش‌ها و اخلاق توسط بروکس (Brooks) (2002) در این خصوص دشواری در برنامه‌ریزی بی طرفانه را به چالش کشید و بر نقشی که اخلاق در برنامه‌ریزی می‌تواند ایفا کند، تأکید کرد. این موضوع نشان داد که چگونه برنامه ریزان تحت تأثیر ارزش ها در رفتار، تصمیم گیری و اقدامات خود قرار می گیرند. بنابراین، اجتناب از برنامه ریزی ارزشی بی طرفانه برای جلوگیری از تعصب و بی عدالتی در جامعه یک چالش است. چگونه می توانیم معضلات در برنامه ریزی را حل کنیم؟ نکته دیگر در این خصوص توجه به اطلاعات جغرافیایی ضروری برای مدیریت این دو دیدگاه در دانش برنامه ریزی شهری است.

ما اکنون در دنیایی زندگی می کنیم که سرشار از ایده های نوآورانه در تمام جنبه های اجتماعی، اقتصادی، معماری و صنعتی زندگی بشر است. این نوآوری های مکرر در برنامه ریزی می تواند فرصت های جدید و همچنین مشکلات جدیدی را که در اصول پذیرفته شده قبلی و قوانین وضع شده پیش بینی نشده بود، به همراه داشته باشد. از سوی دیگر، همه مشکلات و فرصت ها با یکدیگر و حالات چند بعدی واقعیت ها پیوند خورده اند. حل این مشکلات و همچنین مقابله با این چالش ها مستلزم تفکر خلاق و راه حل های نوآورانه است. این نوآوری ها در برنامه ریزی شهری و طرح های توسعه شهری (+) می تواند زمینه توسعه رو به جلوی شهر را موجب شود.

این امر باعث می شود که به روز رسانی سریع قوانین اجتناب ناپذیر باشد و گاهی اوقات نیاز به اقداماتی قبل از قوانین به روز شده است. بنابراین، رعایت قوانین مصوب، از یافتن بهترین راه حل ها به نفع مردم و محیط زیست جلوگیری می کند. مقاله فیشلر (Fischler) (2012) در مورد تمرین بازتابی را می توان به عنوان یک رویکرد جدید برای موقعیت در نظر گرفت. وی بر لزوم تمرین تأملی برنامه ریزان برای انجام بهترین اقدامات خود با بالاترین عملکرد تاکید کرد. من فکر می کنم که این می تواند برای جامعه و محیط مفید باشد به شرط اینکه برنامه ریزان از لحاظ اخلاقی و اخلاقی به خوبی آموزش دیده باشند. من معتقدم که دنیای نوآور در حال تغییر همه هنجارهای اجتماعی و اصول طبیعی است، بنابراین نیاز به آماده سازی هر چیزی برای ارتقای پویا وجود دارد. این شرایط جدیدی را ایجاد می کند (مانند ارز دیجیتال) که هیچ قانون و هنجاری برای نحوه رفتار برنامه ریزان وجود ندارد. بنابراین، برای کنار آمدن با شرایط دنیای واقعی، باید برنامه ریزی مردانه در اجرا پویا باشیم. برنامه ریزی پویا باید بر اساس هنجارهای اخلاقی باشد و فقط توسط متخصصان نخبه قابل اعتماد مجاز باشد.
می توان نتیجه گرفت که باید بین پایبندی به قوانین و بهترین عملکرد برای جامعه و محیط زیست تعادلی وجود داشته باشد. تمرین بازتابی می تواند راه حل مناسبی برای برنامه ریزی در شرایط کنونی جهان باشد. اما، باید فقط توسط برنامه ریزان نخبه قابل اعتماد اجازه داده شود تا از هرج و مرج جلوگیری شود. بنابراین، من فکر می‌کنم کار فیشلر (2012) بین دو قرائت اخلاق و رفتار حرفه‌ای AICP، 2016، و نقش حیاتی ارزش‌ها و اخلاق توسط بروکس (2002) پل می‌شود.

نویسنده: دکتر محمدعلی نظام محله