مقدمه ای بر فضای سبز شهری

فضاهای سبز در ایجاد سیاست کاربری زمین شهری اساسی است. آنها به افزایش انعطاف پذیری شهرها در برابر تغییرات آب و هوایی کمک می کنند ، فضا را جذاب تر می کنند ، فضا را برای تفریح و اوقات فراغت فراهم می کنند و بر ارزش املاک و مستغلات تأثیر می گذارند. وجود این مناطق برای شکل دادن به فضای شهرها و مناطق حیاتی است. از این منظر، سیاست توسعه فضایی یک ابزار ضروری است که بر شکل‌دهی فضاهای سبز در شهرها تأثیر می‌گذارد و روابط بین کاربری‌های مختلف زمین در شهرها را برقرار می‌کند. مشکل مدیریت ضعیف فضاهای سبز از این واقعیت ناشی می شود که مقامات محلی، هنگام توسعه فضا، اغلب تنها مناطق سبز رسمی را در نظر می گیرند، که نمی توانند زیرساخت سبز کاملاً منسجمی را در فضاهای شهری فراهم کنند.

خدمات اکوسیستم (ES) به عنوان کالاها و خدمات ارائه شده توسط محیط طبیعی که به نفع مردم است تعریف می شود. آنها منابع خروجی ها یا نتایجی هستند که به طور مستقیم و غیرمستقیم از طریق کانال های متعدد (تامین، تنظیم، خدمات فرهنگی و حمایتی) بر رفاه انسان تأثیر می گذارند. در سال های گذشته، توجه فزاینده ای به نقش و ارزش معطوف شده است. امروزه به مسائل مهم محیطی (مانند تغییرات آب و هوا، از دست دادن تنوع زیستی، تخریب زمین)، همراه با نیازهای جمعیتی، اجتماعی و اقتصادی منجر به بازنگری در نحوه تعامل سیستم های اکولوژیکی و انسانی توجه ویژه ای شده است. بر اساس ارزیابی اکوسیستم هزاره (MEA)، دو سوم خدمات زیست محیطی در سراسر جهان رو به کاهش است.

درک و ارزش گذاری سرمایه طبیعی و خدمات اکوسیستم برای حمایت از منابع طبیعی آگاهانه تر و سیاست های برنامه ریزی فضایی ضروری است. توجه روزافزون به ES به برنامه سیاست در سطوح مختلف تبدیل شد. در سطح اروپا، استراتژی تنوع زیستی اتحادیه اروپا تا سال 2020 حفظ، بهبود و بازسازی ES را هدف قرار داده است (15٪ از ES تخریب شده باید تا سال 2020 بازسازی شود). در راستای هدف 2 اقدام 5 استراتژی تنوع زیستی اتحادیه اروپا تا سال 2020، کمیسیون اروپا ابتکار MAES (نقشه برداری و ارزیابی اکوسیستم ها و خدمات آنها) را برای ارائه یک ارزیابی یکپارچه از عملکردهای اکولوژیکی اکوسیستم ها و ارزش اقتصادی آنها به منظور بهبود راه اندازی کرد. پایگاه دانش و شواهد برای سیاست تنوع زیستی.

تأثیر فضاهای سبز بر عملکرد شهرها و شهرها به ویژه در سطح اقتصادی غیرقابل انکار است . این همچنین به علاقه به ارزش گذاری خدمات اکوسیستم ترجمه می شود که در ادبیات مربوط به این موضوع منعکس شده است .

از این منظر، برجسته کردن نقش مهم خدمات فرهنگی در شکل‌دهی فضاهای شهری، که همراه با سایر گروه‌های خدمات اکوسیستمی، بر توسعه پایدار تأثیر می‌گذارند، مهم است . در گروه خدمات فرهنگی، کسب مزایای مربوط به اوقات فراغت، زیبایی شناسی – از جمله زیبایی شناسی مرتبط با نظم فضایی – و همچنین میراث فرهنگی مهم است.

این عناصر باید بر مقامات مسئول شکل‌دهی فضا از طریق اسناد برنامه‌ریزی فضایی تأثیر بگذارند. با اولویت بندی مناسب فضاهای سبز و کاهش فشار بر زمین های کشاورزی در مناطق شهری، می توان اکوسیستم شهری مناسبی ایجاد کرد. چرا که چنین مناطقی صرف نظر از وسعت شهرها، ذخیره زمینی برای رشد آتی شهرها هستند، اما باید به نحوی مدبرانه از آنها استفاده کرد. به همین ترتیب، باید به سایر فضاهای سبز، اعم از رسمی و غیررسمی، اشاره کرد که می‌توانند زمینه‌ای برای رشد یک شهر فراهم کنند و به عنوان یک مؤلفه ضروری در ایجاد مناظر عمل کنند که می‌توانند به عنوان عوامل حمایت کننده از توسعه تلقی شوند. خدمات اکوسیستم فرهنگی.

این یافته ها اهمیت بررسی سرانه و نسبت های فضاهای سبز شهری و همچنین کیفیت آنها را در طرح های جامع و طرح های تفصیلی شهری مشخص می کند. بنابراین، لازم است تمام مجریان طرح های تفصیلی نسبت ها و سرانه های فضای سبز را متناسب با نیاز شهروندان و همچنین شرایط دسترسی آنها از نظر تحلیل شبکه در نظر بگیرند.

برنامه ریزی و محوطه سازی یک شهر بر عهده مقامات محلی است. از طریق یک رویکرد مناسب برای مدیریت فضاهای سبز است که یک سیاست کاربری پایدار شهری امکان پذیر است. ماهیت این رویکرد باید شناخت عمیق منطقه شهر و دید چندوجهی به فضا باشد. این اجازه می دهد تا فضاهای سبز به درستی گنجانده شوند و اثرات هم افزایی نیز با توجه به خدمات اکوسیستمی مرتبط با این مناطق به دست آید .

ادبیات تحقیقات موجود نیاز به استفاده از داده های منابع مختلف را در برنامه ریزی کاربری اراضی نشان می دهد.

این مرحله در مورد سبزی نیز صدق می کند، که علیرغم اینکه به عنوان یک کالای اولیه در نظر گرفته نمی شود، در سراسر جهان اهمیت پیدا می کند . منابع داده مورد استفاده در مدیریت فضایی نیز در حال افزایش است که مربوط به داده های مربوط به فضای سبز است. در دسترس بودن داده ها نیز به لطف مشاهده سطح زمین از فضا در حال رشد است.

انبوهی از داده ها در مورد فضای سبز امکان استفاده از آنها را توسط مدیریت دولتی در سطح محلی فراهم می کند. این پتانسیل مبتنی بر استفاده از داده های آماری است. و همچنین منابع ژئودتیکی خدمات ملی. داده های باز نیز در حال تبدیل شدن به یک منبع مهم داده است. این داده ها نیز بر اساس ابزار SoftGIS به دست آمده اند. آنها اغلب نیازهای ساکنان را از نظر فضای سبز شهری منعکس می کنند .

ادبیات مربوط به این موضوع نشان دهنده نیاز دائمی به گسترش منابع داده مربوط به مناطق سبز مورد استفاده در تصمیم گیری های فضایی است . از منظر در دسترس بودن داده ها، یک عنصر مهم ارزیابی استفاده از این داده ها در سطح محلی در تصمیم گیری های بلندمدت در مورد برنامه ریزی فضایی و سایر حوزه های استراتژیک عملکرد دولت های محلی است. در برنامه‌ریزی کاربری زمین، پتانسیل استفاده از داده‌های فضای سبز در فرآیندهای تصمیم‌گیری با تعداد کارکنان و شایستگی‌های آنها در بخش‌های برنامه‌ریزی کاربری اراضی مرتبط است.

دشواری برنامه ریزی فضایی در نیاز به اتخاذ یک رویکرد مناسب برای مناطقی است که در آن مراحل برنامه ریزی فضایی انجام می شود. این مهم حتی در مرحله ایجاد یک سیاست کاربری اراضی شهری است. بنابراین، تحقیقات به گونه‌ای انجام شد که امکان یادگیری نحوه برخورد با مناطق سبز را در شهرها و شهرک‌ها فراهم کند. ابتدا از مقامات محلی خواسته شد تا انواع زمین هایی را که به عنوان فضای سبز در نظر گرفته می شوند، به منظور تدوین اسناد سیاست فضایی شناسایی کنند.